Safari en Lake Malawi
Door: Ted en Joke
Blijf op de hoogte en volg Joke en Ted
19 Juli 2012 | Malawi, Mangochi
Safari in het wildbeheersgedeelte van het park, woensdag, 18 juli (13,98 km).
Om 5 uur opgestaan om om half 6 met Angel naar het afgezette gedeelte van het wildpark te gaan, waar men een aantal diersoorten uit andere parken heeft uitgezet om hier te settelen.
We zagen heel veel verschillende dieren: o.a. zebra’s, buffels, hartebeesten, sabelantilopen, everzwijnen, koedoes en impala’s. Helaas zagen we van de olifanten en neushoorns alleen de sporen. Van de enige leeuw zagen we pootafdrukken, wat op zich al heel bijzonder was.
Al met al prachtig en een beetje verslavend zo’n safari. Terug in het camp kregen we een uitgebreid ontbijt. Daarna inpakken en weer wegwezen. De Shire rivier weer overgevaren en teruggefietst naar de gate van het park. Vandaar naar Njobvu village in het dorp Ligwange. Een project waar een toerist in een negerhut kan slapen en met een dorpeling op bezoek mag bij een medicijnman, een huis van iemand in het dorp, in een school, enz. Hoewel het erg toeristisch klinkt ben je wel echt onderdeel van het dorpse leven. De vele kinderen vinden het bere-interessant en willen niet anders dan je hand vasthouden en meewandelen. We hebben nsimameel (voor de maispap, volksvoedsel nr. 1) zien vijzelen en we mochten dit zelf ook proberen. Zwaar werk!! ’s Avonds maakten de dorpelingen muziek en was er een dansgroepje en een vuurspuwer. De bewegingen van de kinderen uit de dansgroep en alle anderen die meededen waren ongelofelijk. Die mensen hebben echt een speciaal dans-gen.
We hebben twee dingen deze reis geleerd: De dagen zijn hier in alle seizoenen even lang of liever kort: nl. om 6 uur komt de zon op en om 6 uur gaat hij weer onder. De mensen op het platteland hebben geen elektriciteit en dus ligt iedereen om 8 uur op bed. Verder oriënteerden wij ons onderweg soms op de zon. Dit klopte echter voor geen meter, want de zon staat omdat je ter hoogte van de evenaar zit bijna de hele dag pal boven je.
We deden helemaal mee met de leefstijl van de mensen. We sliepen op de grond (wij wel een matrasje, zij op een mat), geen stromend water, geen elektriciteit, geen toilet, maar een gat in de grond.
Op naar Lake Malawi, donderdag 19 juli (69,54 km).
Een mooie afwisselende tocht. Eerst dwars door het platteland over kleine paadjes, daarna over de asfaltweg richting Mangochi waar het grote meer van Malawi begint. Onderweg de eerste lekke band van Ted. Niet getreurd, maar gemaakt. En hoe! Binnen 2 minuten stonden er zeker 50 kinderen in een steeds nauwer wordende kring omheen. In Mangochi een Lodge gevonden, waar we het keukentje mochten gebruiken. Koken op een soort stoof met houtskool.
Even pinnen bezorgde ons een half uurtje de kriebels. Je kunt in Malawi nl. alleen in wat grotere steden pinnen, maar we ontdekten dat dit vaak niet zomaar met een gewone rabocard of maestro-creditcard kan. Je moet hier eigenlijk een visa-card hebben. Na wel 5 banken langsgefietst te zijn hadden we nog geen geld. Pas over een week zouden we in Lilongwe weer een bank vinden. In de lodge onze Malawigids geraadpleegd en er bleek nog 1 bank te zijn waar we niet waren geweest. Gelukkig: deze had een geldautomaat waar we terecht konden. Nog iets wat hier dus niet zo eenvoudig is. De mensen fietsen hier gerust 40 km heen en weer terug om even geld te halen.
Om 5 uur opgestaan om om half 6 met Angel naar het afgezette gedeelte van het wildpark te gaan, waar men een aantal diersoorten uit andere parken heeft uitgezet om hier te settelen.
We zagen heel veel verschillende dieren: o.a. zebra’s, buffels, hartebeesten, sabelantilopen, everzwijnen, koedoes en impala’s. Helaas zagen we van de olifanten en neushoorns alleen de sporen. Van de enige leeuw zagen we pootafdrukken, wat op zich al heel bijzonder was.
Al met al prachtig en een beetje verslavend zo’n safari. Terug in het camp kregen we een uitgebreid ontbijt. Daarna inpakken en weer wegwezen. De Shire rivier weer overgevaren en teruggefietst naar de gate van het park. Vandaar naar Njobvu village in het dorp Ligwange. Een project waar een toerist in een negerhut kan slapen en met een dorpeling op bezoek mag bij een medicijnman, een huis van iemand in het dorp, in een school, enz. Hoewel het erg toeristisch klinkt ben je wel echt onderdeel van het dorpse leven. De vele kinderen vinden het bere-interessant en willen niet anders dan je hand vasthouden en meewandelen. We hebben nsimameel (voor de maispap, volksvoedsel nr. 1) zien vijzelen en we mochten dit zelf ook proberen. Zwaar werk!! ’s Avonds maakten de dorpelingen muziek en was er een dansgroepje en een vuurspuwer. De bewegingen van de kinderen uit de dansgroep en alle anderen die meededen waren ongelofelijk. Die mensen hebben echt een speciaal dans-gen.
We hebben twee dingen deze reis geleerd: De dagen zijn hier in alle seizoenen even lang of liever kort: nl. om 6 uur komt de zon op en om 6 uur gaat hij weer onder. De mensen op het platteland hebben geen elektriciteit en dus ligt iedereen om 8 uur op bed. Verder oriënteerden wij ons onderweg soms op de zon. Dit klopte echter voor geen meter, want de zon staat omdat je ter hoogte van de evenaar zit bijna de hele dag pal boven je.
We deden helemaal mee met de leefstijl van de mensen. We sliepen op de grond (wij wel een matrasje, zij op een mat), geen stromend water, geen elektriciteit, geen toilet, maar een gat in de grond.
Op naar Lake Malawi, donderdag 19 juli (69,54 km).
Een mooie afwisselende tocht. Eerst dwars door het platteland over kleine paadjes, daarna over de asfaltweg richting Mangochi waar het grote meer van Malawi begint. Onderweg de eerste lekke band van Ted. Niet getreurd, maar gemaakt. En hoe! Binnen 2 minuten stonden er zeker 50 kinderen in een steeds nauwer wordende kring omheen. In Mangochi een Lodge gevonden, waar we het keukentje mochten gebruiken. Koken op een soort stoof met houtskool.
Even pinnen bezorgde ons een half uurtje de kriebels. Je kunt in Malawi nl. alleen in wat grotere steden pinnen, maar we ontdekten dat dit vaak niet zomaar met een gewone rabocard of maestro-creditcard kan. Je moet hier eigenlijk een visa-card hebben. Na wel 5 banken langsgefietst te zijn hadden we nog geen geld. Pas over een week zouden we in Lilongwe weer een bank vinden. In de lodge onze Malawigids geraadpleegd en er bleek nog 1 bank te zijn waar we niet waren geweest. Gelukkig: deze had een geldautomaat waar we terecht konden. Nog iets wat hier dus niet zo eenvoudig is. De mensen fietsen hier gerust 40 km heen en weer terug om even geld te halen.
-
20 Juli 2012 - 17:22
Rob:
Wat een schitterende verhalen en prachtige foto's. Zeer indrukwekkend. -
21 Juli 2012 - 12:20
Bas:
Volgens mij is dit pas een eerste reactie die ik op jullie blog plaats, maar ben pas nu een beetje bijgekomen van alle indrukken ;-) Wat een fantastische reis zijn jullie aan het maken en ik ben lichtelijk verbaasd over het ogenschijnlijke gemak waarmee alles verloopt. Zelfs op het politiebureau laten ze je sneller gaan als je ergens van wordt 'verdacht'. De luchtigheid waarmee jullie schrijven maakt dat we er bijna zelf zijn, heel leuk. Alleen één nadeel: nu hoeven we zelf dus niet meer te gaan haha! Kijk uit naar jullie volgende verhaal! Geniet nog lekker van jullie laatste week! -
21 Juli 2012 - 14:04
Cisca:
Als ik jullie daar zo op de foto samen zie zitten, lijken jullie wel mensen uit het ontwikkelingswerk. Toch zijn jullie nog steeds op vakantie en doen jullie steeds weer nieuwe indrukken op.
Wat een verschillende ervaringen! Hopelijk worden deze laatste 10 dagen een mooie afronding van een prachtige reis. -
24 Juli 2012 - 14:42
Harry En Elly Weijers:
hoi Joke en Ted
nu wij hadden heel wat bij te lezen bij terug komst van onze vakantie
wij zijn namelijk gelijk met jullie vertrokken naar Zweden
maar zoals we kunnen lezen is het de moeite waard om daar rond te rijden op de fiets en goed te doen
leuk hoor
ook de foto's zien er goed uit
nu luitjes geniet nog van alles
wij hadden een mooie tijd in Zweden
denk wel iets natter maar dat maakt niet uit
groetjes van Harry en Elly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
